Kopiec żałobny

Co tracimy w naszym świecie, jaką opłakujemy stratę?

„Kopiec” (ang. cairn) to usypana przez ludzi sterta kamieni. Ludzie tworzyli kopce od czasów prehistorycznych, używając ich jako różnego rodzaju znaczników. W tej praktyce zapożyczamy to słowo, aby pokazać, że i my tworzymy znak. Tym, co oznaczamy – lub czcimy – są straty, których doświadczamy jako ludzie, oraz nasze uczucia z nimi związane.

Ta praktyka daje nam możliwość uhonorowania naszych uczuć wobec wszystkiego, co czujemy, że straciliśmy lub tracimy. Te straty mogą dotyczyć różnych poziomów: osobistego, społecznego lub planetarnego – rzeczy, które już odeszły lub których utraty się obawiamy w przyszłości. Może to być coś materialnego, co zostało utracone lub jest w trakcie zanikania, ale równie dobrze może to być wartość lub sposób bycia. To przestrzeń dla Twoich uczuć i tego, co jest dla Ciebie ważne.  

To od Ciebie zależy, na ile chcesz nadać tej praktyce wymiar ceremonii – jeśli w ogóle. Możesz zapalić świecę (jeśli jesteś w pomieszczeniu), wziąć kilka głębszych, bardziej świadomych oddechów przed rozpoczęciem, poczuć stopy na ziemi i dostroić się do swoich zmysłów lub poświęcić minutę czy dwie na dostrzeżenie dobrych rzeczy i wyrażenie za nie wdzięczności. To Twoja praktyka, dlatego kieruj się tym, co wydaje Ci się właściwe.

Osobisty Kopiec Żałoby

Zarezerwuj dla siebie chwilę na refleksję – może to być tak proste, jak wyłączenie telefonu czy zminimalizowanie innych rozpraszaczy. Jeśli masz taką możliwość, możesz także wybrać się na spacer wśród natury. Ta praktyka może być wykonywana zarówno w pomieszczeniu, jak i na świeżym powietrzu.

Kiedy znajdziesz się w przestrzeni refleksji, zatrzymaj w swoim sercu i umyśle pytanie: Co tracimy w naszym świecie, za czym odczuwam żal? Pozwól, by pojawiły się odpowiedzi i poświęć im chwilę, zanim wybierzesz jedną rzecz, którą chcesz uhonorować w tym momencie. Następnie poszukaj przedmiotu, który mógłby symbolizować te uczucia.

Jeśli jesteś na zewnątrz, może to być kamień, liść, gałązka lub cokolwiek innego, co przyciągnie Twoją uwagę, gdy myślisz o tej stracie. Jeśli to odpowiednie, weź ten przedmiot ze sobą i znajdź dla niego specjalne miejsce, gdzie możesz go symbolicznie złożyć, oddając w ten sposób hołd stracie i towarzyszącym jej emocjom. Jeśli nie możesz lub nie powinieneś przenosić przedmiotu, po prostu spędź przy nim chwilę, uznając swoje uczucia.

Możesz wracać do tego miejsca, aby upamiętniać kolejne straty, stopniowo tworząc mały stos – kopiec żałoby – będący świadectwem tego, co dostrzegasz i co ma dla Ciebie znaczenie.

Jeśli wykonujesz tę praktykę w pomieszczeniu, możesz wybrać istniejący przedmiot, który reprezentuje Twoje uczucia, lub stworzyć coś własnego – na przykład poprzez pisanie, rysowanie czy kolorowanie. Znajdź dla tego miejsca w swoim otoczeniu, aby w symboliczny sposób dać wyraz swoim emocjom. Możesz trzymać ten przedmiot tam tylko na czas praktyki lub stworzyć swój własny osobisty kopiec żałoby, dodając do niego kolejne elementy przy powtórzeniu tego procesu. Może on stać się symbolem Twojej więzi z większą siecią życia.

Możesz także zapisać swoje myśli w dzienniku, narysować coś lub w inny sposób udokumentować swoje doświadczenie.

Aby zakończyć praktykę, podziękuj sobie za to, że dałeś_aś przestrzeń swoim uczuciom. Znajdź sposób, by wrócić do codziennego rytmu życia – weź kilka głębokich oddechów, rozluźnij ciało, potrząsając nim, albo włącz muzykę i potańcz. Możesz też zadbać o siebie w inny czuły sposób, na przykład biorąc kąpiel, prysznic, przygotowując sobie coś pysznego do jedzenia lub sięgając po ciepły napój.

Na podstawie: Active Hope Foundations Training, https://activehope.training